Afscheid
Het schooljaar zit er weer op, maar anders dan de voorgaande jaren, heb ik nu geen echte zomervakantie; mijn nieuwe leven als ZZP'er is officieel begonnen, dus dat betekent werk aan de winkel.
Ik ben twaalf jaar mentor of SLB'er geweest op verschillende scholen, maar ik kan me niet herinneren dat ik een leukere groep studenten mocht begeleiden dan in de afgelopen twee jaren. Dit was echt zo'n meidengroep waarmee je je als SLB'er nooit verveelt; soms zat ik weer met mijn handen op mijn kale hoofd, omdat die ene student niet meer van plan was om nog maar een opdracht te maken en de andere keer probeerde ik een student het inzicht te geven dat je ook met het cijfer zes, later recht hebt op een pensioen. Afgelopen dinsdag heeft de hele groep het mooie diploma mogen ontvangen voor het beroep van luchtvaartdienstverlener.
Ze zullen nog even geduld moeten hebben om aan dit avontuur te beginnen, maar over een jaar zullen heel veel mensen waarschijnlijk weer in de lucht zitten. Deze dames zullen dan gelijk worden aangenomen, want dit zijn sterke persoonlijkheden die kunnen omgaan met tegenslagen.
En dan de collega's van wie ik in coronastijl afscheid heb moeten nemen; op iedere school wordt er hard gewerkt, maar deze docenten hebben naast het reguliere werk als docent ook even vele trainingen gevolgd en materiaal ontwikkeld, zodat zij na de zomer hun vak kunnen aanbieden in de modernste vorm van onderwijs, namelijk het gepersonaliseerd leren.
Voor volgend schooljaar gun ik jullie maar een ding: heel veel rust. Schrijf die modulehandleidingen af en ga daarna samen met de studenten genieten van de vliegtuigen die opstijgen en landen bij Rotterdam The Hague Airport. Gewoon op een klapstoeltje met de klas bij de landingsbaan gaan zitten, zonder laptop, instructies of deadlines.