Boem, klatsch, spanning en sensatie, het onderwijs gaat weer beginnen!
Voor mij geldt: NT2-onderwijs binnen Albeda en trainingen op het gebied van didactiek buiten Albeda. Vorige week mocht ik voor het gevarieerde team van ZZP’ers, Bisbee-docenten, stagiaires en vast personeel een workshop verzorgen over alle procedures binnen onze NT2-opleiding.
Het afgelopen jaar is er door een aantal collega’s hard gewerkt om zoveel mogelijk zaken verder te stroomlijnen. Dat is gelukt en in de eerste weken van zomervakantie, terwijl de meeste Nederlanders met een natte wc-rol over een deprimerende camping renden, heb ik de handleiding voor de docenten herschreven.
Ik heb er een paar dagen over nagedacht hoe ik de workshop zou aanbieden: een PowerPoint met veel uitleg? Levert niets op. Ik heb gekozen voor een vragenlijst en opdrachten, waarbij de docenten zelf de zaken in de handleiding konden opzoeken. Vervolgens legden ze de procedures aan elkaar uit.
Dat werkte heel goed; er ontstonden discussies en samen kwamen de groepen tot de juiste antwoorden. Ik was overbodig, dus tijd genoeg om een boekje te lezen: Onderwijs na COVID-19.
Ik had gehoopt op wat nieuwe, frisse inzichten, maar niets van dat. Het is een boekje vol algemeenheden over welke veranderingen er in het onderwijs noodzakelijk zijn na het online onderwijs. ‘Vernieuwingen’ die al 20 jaar worden beschreven; geen nieuwe, creatieve ideeën. Ontwikkelingsgericht onderwijs moet het worden, maar wat het oplevert is niet bekend. Ook over het nieuwe, didactische handelen bij ontwikkelingsgericht onderwijs wordt weinig verteld en daar ging het mij vooral om.
Waar ik het met de schrijvers in ieder geval mee eens ben, is dat klassikaal lesgeven vanaf nu echt de prullenbak in moet. Klaar. De leerlingen/studenten zweten, omdat ze het antwoord willen weten. Docenten moeten tijdens de les inspirerende onderwijsboekjes lezen. En alleen worden wakker gemaakt bij dringende vragen.